1 Aralık 2010 Çarşamba

sobe!


olur da bir gün gözlerini yumarsan..
1'den başlayıp istediğin yere kadar sayarsan..
hani sağın solun önün arkan..
fazla uzaklara kaçmam, kaçamam..

çünkü masumum ben sana..

tül perdenin arkasına saklanacak kadar.. orada beni bulamayacağını umacak hatta kim bilir belki de için için beni kolaycacık bulmanı isteyecek kadar masum..

şeffafım ben sana..

o perdenin ardından sana bakarken gözlerim, bil ki kendimi en fazla bu kadar gizleyebilirim!

deme sakın "en nihayetinde bir perde işte, bu kadar anlamı mı olur?!"

benimki gibi saklanmak için kullanırsan mesela "çocukluk" olur..

açılır perde, "oyun" olur..

gün ışığının süzülmesine izin verirse ipeksi kanatları, "umut" olur..

pencerelerde beklerken sevdiğini, "sırdaş" olur..

sıkı sıkı örtünce görünmesin diye evin içi, "mahrem" olur..

"açma pencereni, perdeleri çek!" der şair, "engel" olur; "keder" olur..

küçük kız saçına takar, "gelin" olur..

ve perde iner, "final" olur!

şimdi bekliyorum tül bir perdenin ardında..
sen beni bul da, artık ne olursa olur!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder