Bir keresinde ona "Beni neden seviyorsun?" diye sormuştum. Kim bilir yine neredeydik.. Sorulardan hoşlanmaz. Bir süre cevap vermeden uzaklara baktı ve gayet ciddi "Bilmiyorum" dedi. "Beni neden sevdiğini bilmiyorsun öyle mi?" dedim. "Hayır bilmiyorum" dedi, sonra tutup beni kendine döndürdü. Gözlerimin içine bakarak devam etti. "Birini sevmen için elle tutulur bir neden bulamıyorsan onu sahiden seviyorsun demektir!"
Böyle diyordu lisede okuduğum bir kitap.. Yıllar yılı baş ucu kitabım olarak kalacaktı.. Ve ben inanacaktım.. Kim bilir belki de bu yüzden, neden sevdiğimi bir türlü anlayamadığım ve sorulardan hazzetmeyen adamlardan hoşlanacak; onları sahiden sevdiğimi sanacaktım..
Oysa seni sevmek için ne çok nedenim var benim! Her geçen gün biraz daha sevmemi sağlayan, farklı yönlerinle karşılaştıkça bir bir ortaya çıkan nedenler.. Seni sana rağmen değil de seninle sevmemi sağlayan nedenler..
Sözün özü; sen olduğun için, beni tamamlayarak "sen-ben" den bir "biz" yarattığın için çok teşekkür ederim.. Doğum günün kutlu olsun sevgilim!
Merhaba,
YanıtlaSilSorunuzu eğer sizin için bir sakıncası yoksa buradan da alabilirim.
İlginiz için teşekkür ederim :)