nadas..

yaktığım gemilerin alevleri öylece duruyor ardımda, suya muhtaç çatlamış topraklar gibi.. oysa yağmurlar hep benim içime yağıyor!

epey oldu gökyüzü ciğerime dolalı.. biliyorum, içimde kopan fırtınalar oradan bakılınca pek görülmüyor!

kundaklıyorum her şeyi, tıpkı sevdiği için roma’yı yakan o adam gibi! etraf yangın yeri, ama yağmurlar yine de benim içime yağıyor!

gönlüme su serpmek istermişçesine.. çiy taneleri yaprakların üzerine usulca düşermişçesine..

salıncağına oturtmuş sallıyor hayat beni.. ne kadar hızlı sallarsa o kadar midem bulanır, o kadar çabuk pes ederim zannediyor.. ama beni hiç tanımıyor!

ve “susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit ne olabilir” sorusunun cevabını, şairi dahil kimse hala bilmiyor..!

Cansu..