"ben böyle yürek görmedim böyle sevgi
şimdi çocuk büyümekte gün be gün.."
öğüt verecek yaşa ne ara geldiğimi soruyorum aynadaki suretime, sebebi bana yansıyan iki-üç tel beyaz saçtan öte bir şey olmalı diyorum kendi kendime..
88'li olduğumu duyunca gözlerini kocaman açıp "o kadar büyük müsün?" diyen bir nesil var artık, kabullenmek zor da olsa sanırım hafiften yaşlanmaya başladık..
şefkatle bakıyorum karşımdaki çocuğa, acısını yüreğimin en derininde hissediyorum.. biliyorum ki ne desem ne yapsam onun acısını dindiremeyeceğim.. ve yine biliyorum ki bunu bilmeyen diğer pek sevgili büyükleri zavallı çocuğu iyileştirmeye çalıştırdıklarını sanarak daha da çok kanatacaklar..
bu yüzden diyorum ki ona: acını sonuna kadar yaşa!
kimin ne dediği, ne yapmanı söylediği değil önemli olan.. sen kendin için neyin doğru olduğuna inanıyorsan onu yapmalısın şu an!
bir kesit canlanıyor gözümün önünde.. annem kapının önüne geçmiş "gitme" diyor.. "yapma bunu kendine!" bense kararımı çoktan vermişim, dinlemiyorum.. döndüğümde bir telaş kapıya geliyor.. kim bilir nasıl geçmiş o birkaç saat onun için.. neler düşünmüş, ne felaket senaryoları üretmiş, ne çok ağlamış.. sapasağlam duruyorum karşısında.. "gittim, gömdüm, geldim!" o kadar rahat, bir o kadar da sakin.. önceleri inanamıyor ama bakıyor ki gerçekten iyiyim.. zaman ilerliyor ve aylar sonra itiraf ediyor: "o gün iyi ki beni dinlemeyip gitmişsin.."
bunları anlatıyorum ona.. "ben senin yaptığını yapabilir miydim bilmiyorum" diyor, gözlerindeki yaşların yerini bir hayranlık ifadesi almış.. o hayranlıkla şimdi söylediklerimi daha da dikkatli dinliyor:
söylediklerim çok uzak gelecek belki şu an sana, neler saçmalıyor dercesine dinleyeceksin büyük ihtimalle beni.. ama bir gün sen de "demişti" diyeceksin "Cansu demişti!"
acını sev çocuk, göreceksin ki o acı olgunlaştıracak seni.. bir zaman sonra fark edeceksin ki onun sayesinde bambaşka bakıyorsun dünyaya, o keşfettirecek sana gerçek benliğini!
bir daha hayatına hiçkimse girmeyecekmiş gibi geliyor biliyorum, ama bil ki en beklemediğin anda girecek!
bir daha kimse dokunduğunda için ürpermeyecek sanıyorsun, fakat ürperecek!
bir daha kalbin kimseyi sevemeyecek zannediyorsun, sevecek!
acını sev çocuk, çünkü o seni büyütecek!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder